Słowa a, an, the sprawiają nam Polakom niezły kłopot; głównie dlatego, że w języku polskim brak ich odpowiedników. W tłumaczeniach są one pomijane, choć można by się pokusić o zastosowanie w ich miejscu słów “jakiś” albo “ten”, bo mniej więcej to właśnie oznaczają. Przedimki (bo o nich mowa) pojawiają się przed rzeczownikami i choć niepozorne – sprawiają, że zdanie brzmi naturalnie i poprawnie. Dlatego warto zgłębić kilka zasad ich użycia, żeby brzmieć bardziej jak native. 😉
A oraz an
Tych przedimków używamy przed rzeczownikami policzalnymi i w liczbie pojedynczej. Uwaga, rzeczownik musi spełniać OBYDWA warunki.
- This is a girl from my class. – To jest dziewczynka z mojej klasy.
- Bring me a pen and two pencils. – Przynieś mi długopis i dwa ołówki.
Jeżeli rzeczownik jest niepoliczalny lub w liczbie mnogiej (czyli nie spełnia któregoś z warunków) użyjemy some lub pominiemy w ogóle przedimek.
- There are some ducks in the pond. – Są jakieś kaczki w stawie.
- There are ducks in the pond. – Są kaczki w stawie.
Używamy też a i an jeżeli wspominamy o czymś po raz pierwszy i nasz rozmówca nie wie o czym konkretnie mówimy.
- Thomas works at a restaurant. – Thomas pracuje w (jakiejś) restauracji.
- I have a black cat. – Mam czarnego kota.
Bardzo ważne jest też użycie a i an przed nazwą zawodu lub gdy mówimy o tym, czym coś jest lub kim ktoś jest.
- My wife is a teacher. – Moja żona jest nauczycielką.
- “Inception” is an interesting film. – “Incepcja” to ciekawy film.
- A lion is a cat. – Lew jest kotem.
A czy An?
To proste, a używamy przed spółgłoskami a an przed samogłoskami. Ale uwaga, liczy się wymowa, a nie pisownia. Spójrzcie na poniższe przykłady:
- a uniform – mundur
- an umbrella – parasol
- a yellow car – żółty samochód
- an hour – godzina
The
W odróżnieniu od a i an, tego przedimka używamy, gdy coś jest konkretne, wiadome lub jedyne. Nasz rozmówca wie o czym lub o kim mówimy.
- Repeat the question, please. – Powtórz proszę pytanie (to, które zadałeś)
- I have a dog. The dog’s name is Reksio. – Mam psa. Ten pies ma na imię Reksio.
- Open the door. – Otwórz te drzwi. (jedyne w tym pokoju)
- I wish I could travel to the moon. – Chciałbym podróżować na księżyc. (mamy jeden księżyc)
Pod tę zasadę można też podpiąć użycie the przed stopniem najwyższym przymiotników i przysłówków. Przecież jak coś jest naj- to jest jedyne.
- Ben is the tallest boy in my class. – Ben jest najwyższym chłopcem w mojej klasie.
- Who is the best chess player in the world? – Kto jest najlepszym szachistą na świecie?
Czytaj również: Do, make? Czy wiesz jaka jest różnica?
Kiedy the, a kiedy — (zero article, czyli nic)?
Niektóre użycia przedimka the (lub jego braku) trzeba po prostu zapamiętać, bo trudno jest je podpiąć pod jakąś zasadę.
Kiedy mówimy o graniu w jakąś grę przedimek pomijamy, ale gdy mówimy o instrumentach to już należy użyć the:
- He often plays tennis on Saturdays. – On często gra w tenisa w soboty.
- Can you play the piano? – Czy umiesz grać na pianinie?
Z kolei przed miejscami takimi jak kościół lub szkoła nie stawiamy the, gdy odnosimy się do celu jakiemu to miejsce służy:
- My grandma goes to church every Sunday. – Moja babcia chodzi do kościoła co niedzielę.
- I don’t want to go to school today. – Nie chcę dziś iść do szkoły.
Ale jak już mamy na myśli tylko budynek, to już użyjemy the:
- I visited my friend at the hospital. – Odwiedziłem przyjaciela w szpitalu.
- My mom went to the school to talk to my teacher. – Moja mam poszła do szkoły porozmawiac z moim nauczycielem.
W niektórych wyrażeniach stosuje się the bez jakiegoś wyraźnego powodu:
- on the radio – w radiu
- at the cinema – w kinie
- call the police – zadzwoń na policję
Możemy też użyć the przed przymiotnikiem. Wtedy tworzymy wyrażenie, które oznacza grupę ludzi dzielących pewną cechę:
- the poor – osoby biedne
- the blind – niewidomi
Zdaję sobie sprawę, że przedimki to jedno z trudniejszych zagadnień w gramatyce, problematyczne również dla osób świetnie znających angielski. Ale nie martwcie się, im więcej kontaktu z językiem (mówionym i pisanym) tym lepszego wyczucia w ich użyciu nabierzecie. A wtedy nie będziecie musieli pamiętać o zasadach 🙂 A tymczasem sprawdźcie co zapamiętaliście. Good luck!
Tekst napisała Paulina, lektorka Fluentbe
A, an, the – najczęstsze pytania
Co to jest a, an i the?
Są to przedimki. W przypadku a i an – nieokreślone, natomiast the to przedimek określony.
Kiedy użyjemy a i an, a kiedy the?
Przedimków nieokreślonych (a, an) użyjemy, gdy mówimy o czymś po raz pierwszy. Możemy przetłumaczyć to na „jakiś, jakaś”.
Przykład: Bring me a pen. – Przynieś mi (jakiś) długopis.
The użyjemy, by określić coś konkretnego, jedynego.
Przykład: Open the door. – Otwórz te drzwi. (jedyne w tym pokoju)
Jaka jest różnica między a i an?
A używamy do rzeczowników zaczynających się na spółgłoskę, an – do samogłosek. Uwaga! Zasada dotyczy wymowy, nie pisowni.
Przykład:
a uniform – mundur
an umbrella – parasol
4.3/5 (566)
